Zmarł Zbigniew Starosz, major lotnictwa Wojska Polskiego. Zasłużony lotnik. Urodził się w styczniu 1930 r. w Warszawie. Przeżył 83 lata.
Ukończył Oficerską Szkołę Lotnictwa w Dęblinie „Szkołę Orląt”, kształcącą żołnierzy zawodowych do lotnictwa wojskowego.
Służył w jednostkach wojskowych, m. in. w Przasnyszu „w 64 Lotniczym Pułku Szkolnym Oficerskiej Szkoły Lotniczej im. Żwirki i Wigury – Odział Wojsk Lotniczych Sił Zbrojnych”.
Kapitan pilot Zbigniew Starosz pełnił funkcję Zastępcy Dowódcy ds. Szkolenia Lotniczego oraz pełnił funkcję pomocnika Dowódcy Pułku, Starszego Nawigatora. W Przasnyszu ożenił się i co jest symboliczne w dniu Święta Lotnictwa urodził się jego syn. Po zakończeniu służby wojskowej pracował w Zakładzie Usług Agrolotniczych oraz przez wiele lat pracował w Aeroklubie Warszawskim.
Jako lotnik pracował na kontraktach w Sudanie, w Egipcie i w Niemczech. Pracując w Aeroklubie Warszawskim na stanowisku Instruktora a następnie Szefa Wyszkolenia był wychowawcą i wyszkolił wiele pokoleń lotników, którzy obecnie są kapitanami pasażerskich statków powietrznych, m. in. w Polskich Liniach Lotniczych „Lot” oraz latają do chwili obecnej we wszystkich rodzajach lotnictwa w Polsce i za granicą. Nazwisko Starosz Zbigniew znane jest w środowisku lotniczym w całej Polsce.
Jego charakterystyczne powiedzonka krążą w tym środowisku od lat i tak już zostanie. Jego uczniowie – lotnicy nie zapomnieli o swoim szefie. Do końca życia utrzymywane były kontakty pełne serdeczności i przyjaźni. Również kontynuowane były przyjaźnie z pozostałymi kolegami ze środowiska lotniczego. Bardzo sobie cenił te kontakty.
Zbigniew Starosz otrzymał Odznakę Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego. W 2008 r. otrzymał Wyróżnienie Honorowe im. DEDALA Za Wybitne Zasługi w Kształceniu i Wychowaniu Lotników ku Chwale Lotnictwa Polskiego. Bardzo był szczęśliwy z tego wyróżnienia. Po otrzymaniu Wyróżnienia Honorowego im. DEDALA został członkiem Kapituły przyznającej wybitnym lotnikom to wyróżnienie. W lipcu 2013 r., trzy miesiące przed śmiercią, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej - Minister Obrony Narodowej nadał Zbigniewowi Staroszowi Złoty Medal Za Zasługi Dla Obronności Kraju.
Można stwierdzić, że życie zawodowe Zbigniewa Starosza toczyło się wokół lotnictwa. Lotnictwo było jego pasją, miłością i całym życiem.
W środowisku lotniczym oraz wśród rodziny i znajomych był lubiany. Był lojalny w przyjaźni, był wierny zasadom wyniesionymi z domu rodzinnego. Był honorowy i skromny. Nie przywiązywał wagi do splendorów, do wartości materialnych.
Nie omijały go przeciwności losu, jednak nie załamywał się. Miał poczucie humoru i kochał życie. Pod koniec życia chorował na nieuleczalne choroby. Nigdy nie narzekał i nie użalał się nad sobą. Po ostatnim pobycie w szpitalu był zbolały i tracił siły, ale pomimo złego stanu zdrowia zgodził się wyjechać na Wszystkich Świętych do syna do Przasnysza.
W przeddzień 1 listopada 2013 r. umówił się z młodszym kolegą – lotnikiem, jego wychowankiem, że ten jadąc na Mazury odwiedzi go w Przasnyszu.
Odwiedził on swojego szefa, ale on już nie żył. W Święto Zmarłych, w dniu 1 listopada 2013 r. rano odszedł cicho i bez pożegnania, nie chcąc swym odejściem nikogo smucić. Nastąpiło to tak szybko jak miałby niebawem wrócić.
Cześć Jego Pamięci
[załącznik usunięty przez administratora]
