Nowy sezon nabiera rozpędu, warto więc zacytować parę zapisów kodeksu FAI, które są często zapominane przy wykładaniu tras i zgłaszaniu warunków:
1.3.4 WYSOKOŚĆ STARTU pomniejszona o WYSOKOŚĆ METY (por. 4.4.3). Limit tej utraty jest
określony w pkt 4.4.3.
4.4.3 Limity dla utraty wysokości
a. Dla lotów odległościowych dłuższych niż 100 km, w których utrata wysokości przekracza
1000 metrów, zostaje nałożona kara równa 100-krotności nadwyżki w metrach ponad
1000 m. Kara jest odejmowana od długości trasy w celu obliczenia oficjalnej odległości.
b. Dla lotów o długości 100 kilometrów i krótszych, utrata wysokości przekraczająca 1%
długości trasy powoduje nieuznanie tego wyczynu szybowcowego.
c. Dla lotów prędkościowych, utrata wysokości powyżej 1000m powoduje nieuznanie tego
wyczynu szybowcowego.
d. Dla lotów czasowych, utrata wysokości powyżej 1000m z użyciem danych barometrycznych
lub 900m z użyciem danych GPS powoduje nieuznanie tego wyczynu
szybowcowego. Por. Zał. do rozdziału 4, pkt A7.
1.4.6 Przeloty odległościowe i prędkościowe (odznaki i rekordy)
Następujące TRASY ZAMKNIĘTE mogą być używane do lotów odległościowych do odznak,
natomiast muszą być używane do rekordów prędkościowych oraz lotów do diamentu za
przelot zamknięty. Wszystkie PUNKTY TRASY muszą być zadeklarowane, a promień
SEKTORA OBSERWACJI w PUNKTACH STARTU i METY wynosi 1000 metrów.
a. DOCELOWO-POWROTNY TRASA ZAMKNIĘTA posiadająca tylko jeden zadeklarowany
PUNKT ZWROTNY.
b. PO TRASIE TRÓJKĄTA TRASA ZAMKNIĘTA o trzech BOKACH. Dla TRAS trójkątnych do
rekordów o długości 750 km lub większej, długość każdego BOKU powinna wynosić od
25% do 45% OFICJALNEJ DŁUGOŚCI. Dla TRAS trójkątnych do rekordów o długości
mniejszej niż 750 km, długość żadnego z BOKÓW nie może być mniejsza niż 28%
OFICJALNEJ DŁUGOŚCI. Trasa może być zbudowana z:
(i) trójkąta posiadającego dwa PUNKTY ZWROTNE, lub
(ii) trójkąta posiadającego trzy PUNKTY ZWROTNE niezależne od położenia PUNKTÓW
STARTU i METY. Odległość jest wyznaczana przez sumę długości BOKÓW trójkąta
tworzonego przez PUNKTY ZWROTNE. Minimalna OFICJALNA ODLEGŁOŚĆ (1.3.9)
wynosi 300 kilometrów.
2.1.1 Srebrna Odznaka Szybowcowa
Srebrną odznakę szybowcową zdobywa się po osiągnięciu następujących warunków:
a. ODLEGŁOŚĆ przelot, zawierający bok o długości co najmniej 50 km.
Bok ten może być częścią dłuższej zadeklarowanej trasy. Utrata wysokości
(4.4.3) jest obliczana względem całego lotu, a nie tylko zgłaszanej części.
Zob. Aneks C-, pkt 2.2.
Uwaga: przelot do Srebrnej Odznaki powinien być wykonany bez nawigacyjnej ani innej
pomocy prowadzonej przez radio (z wyjątkiem zezwolenia na lądowanie) oraz bez
pomocy lub prowadzenia przez inny statek powietrzny.
4.4.4 Okres ważności kalibracji barografu
Urządzenia prowadzące zapis wysokości barometrycznej – zarówno rejestratory lotu, jak
i niezależne barografy – podlegają kalibracji jak następuje:
a. PRZED LOTEM Kalibracja jest wymagana w ciągu 12 miesięcy przed lotem. W przypadku
certyfikowanych przez IGC barografów elektronicznych oraz rejestratorów lotu, okres ten
wynosi 24 miesiące.
b. PO LOCIE Kalibracja jest wymagana w ciągu jednego miesiąca po locie, a dla
zatwierdzonych przez IGC barografów elektronicznych lub rejestratorów lotu, w ciągu
dwóch miesięcy.
Dla rekordów przewyższenia i wysokości obie kalibracje – (a) ORAZ (b) – są wymagane,
a mniej korzystna z nich powinna być użyta do obliczenia wyniku. Jedna z kalibracji – (a)
LUB (b) – jest wymagana dla wszystkich pozostałych lotów rekordowych i warunkowych.
UWAGA: W przypadku pkt 4.4.4 jest zgoda Komisji Szybowcowej, aby logery bez ważnego skalowania traktować na równi z rejestratorami pozycji z uwzględnieniem limitów wysokości jak dla odczytu wysokości GPS
Przed wykonaniem lotu warunkowego warto zaglądnąć do kodeksu FAI i poczytać o wymogach dotyczących konkretnego warunku, w szczególności dopuszczalne linie statru, mety, zaliczanie sektorów. Czasami lot 300 km nie można uznać, bo np. start lub jakiś punkt nie został zaliczony, ponieważ w lusterku punkt trasy był inaczej zdefiniowany, niż w kodeksie FAI.
