Axel nie szedł czasem przez bloczki X 2 ? Może Darek Lewek się odezwie i coś dorzuci do tematu, bo to fajna forma eksploracji nowych miejsc na latanie 
Witajcie, czując się "przywołany do tablicy" chciałbym napisać parę słów o swoich doświadczeniach w holowaniu samochodem. Na wstępie zaznaczę, że MTOM Axla to 185 kg, a prędkość przeciągnięcia (minimalna prędkość lotu, bo prędkość przeciągnięcia jest nieosiągalna w poziomym locie ustalonym) oscyluje wokół 50km/h. Powoduje to,że "energetycznie" Axlowi znacznie bliżej jest do lotni niż Pirata czy Juniora.
Co do bloczków to holowałem w trzech konfiguracjach:
1. bezpośrednio (podczas prób w locie w Modlinie)
2. przez jeden bloczek "redukcyjny" zaczepiony osią do samochodu, podczas gdy koniec liny zaczepiony był do ziemi
3. przez dwa bloczki, jeden redukcyjny, a drugi zaczepiony osią do ziemi (drzewa), którego zadaniem było odwrócenie kierunku ciągu
Wszystkie wymienione typy holowań mają wady i zalety:
1. (+) prosty układ z możliwością łatwego zwalniania liny przy samochodzie, łatwość powtórnego przygotowania holu
(-) wymagane jest długie pole wzlotów, ze względu na prędkość samochodu wymagana jest równa powierzchnia, utrudniona obserwacja holowanego szybowca (do tyłu)
2. (+) wymagane jest krótsze pole wzlotów, mniejsza o połowę prędkość samochodu
(-) kłopotliwe zwalnianie liny (można to robić łatwo w punkcie mocowania końca liny do ziemi, ale nie badałem skuteczności tej metody),utrudniona obserwacja, kłopotliwe ustawienie nowego startu (można tego uniknąć projektując łatwo otwierane bloczki)
3. (+) pole wzlotów jak dla zwykłej wyciągarki (całe pole do wykorzystania), łatwa obserwacja holowanego szybowca (samochód porusza się w kierunku szybowca), mała prędkość samochodu (lotniska trawiaste)
(-) kłopotliwe zwalnianie liny, kłopotliwe ustawienie nowego startu
Jak pisał Andrzej, bloczki powodują potencjalne zagrożenie w wypadku konieczności "cięcia " liny. Ja starałem się równoważyć to zagrożenie w inny sposób, ustawiając bardzo konserwatywnie zaczep szybowcowy z samowyczepem (silniejsze pociągnięcie drążka na siebie zawsze powoduje "zapracowanie" samowyczepu).
Osobną sprawą jest dobór liny. Lina w dwojaki sposób "przeszkadza": poprzez swój ciężar oraz poprzez generowany opór. Ideałem byłoby aby lina była nieważka oraz nieskończenie cienka, wtedy wektor ciągu byłby skierowany od szybowca do wyciągarki. Opór oraz ciężar powoduje jej zwis , a tym samym skierowanie wektora w dół (zmniejszenie składowej do przodu a zwiększenie do dołu)
Ja używam liny syntetycznej poliamidowej, oraz w odcinku (około 200m) przy szybowcu 3mm linki kevlarowej. Poliamid jest dosyć elastyczny co zapobiega szarpaniu przy zmianie biegów w samochodzie oraz powoduje, że ciąg jest bardziej łagodny podczas podmuchów. Niestety taka lina może przy niewłaściwym rozpoczęciu ciągu spowodować spore szarpnięcia (ja zawsze umawiam się z "samochodowym", że jeżeli z jakiś powodów przy starcie zdejmie nogę z gazu, albo samochód będzie nierównomiernie przyspieszał to przerywamy ciąg. Następna sprawa to moc samochodu/ wyciągarki i postępowanie w przypadku przerwania ciągu. Nie muszę wspominać, że plan "B" to podstawa. Co do mocy niezbędnej to kiedyś znalazłem w papierach starej niemieckiej wyciągarki wymagania w zakresie wyciągarek. Mamy tu dwa założenia:
1. Szybowiec ma osiągnąć prędkość oderwania równą 1,2 prędkości przeciągnięcia na drodze nie większej jak 75m,
2. Szybowiec ma się wznosić z prędkością pionową nie mniejszą jak 0,56 prędkości oderwania.
Liczy się to z najprostszych zależności. Dla zainteresowanych mogę przesłać przykładowe obliczenia dla Bociana wraz z analizą mocy wyciągarki,
Mam nadzieję ,że nie przynudzałem.
Pozdrawiam
Darek Lewek
